bos dias, boas noites, boas tardes, mundo…
Despues do espectaculo, o pan?
Eleccións americanas, olimpíadas, copas mundiais, festivais e mais festivais…
E sempre, sempre ao dia seguinte as mondas do soño
podrecendo
no alfeizar das fiestras,
as fiestras rotas ou dobradas
enchen a parte do choro
que os ollos voan,
Tan pobres tan pobres tan pobres
que ata un cambio de cor ou de nome
alivia tanta impotencia.
Arruínan o mundo
e aplícanse diligintemente a restauralo,
a reformalo
para poder seguir con tamaño cadaver vivente…
E mentres tanto
o home, pobre, pobre…
recolle as mondas do soño,
con mimo, entre as mans,
carrexa as doradass mondas
e as da súa mirada
ata o solar do dia
onde co estiercol da luz
deixa que todo podreza
para unha nova colleita do alba.
Ao fondo, moi preto,
hai musica, musica negra,
hai unha festa do tamaño de todos?
Hai musica, e vén das ruínas
buenos dias, buenas noches, buenas tardes, mundo…
Despues del espectaculo, el pan?
Elecciones americanas, olimpiadas, copas mundiales, festivales y mas festivales…
Y siempre, siempre al dia siguiente las mondas del sueño
pudriendose
en el alfeizar de las ventanas,
las ventanas rotas o dobladas
llenan la parte del llanto
que los ojos vuelan,
Tan pobres tan pobres tan pobres
que hasta un cambio de color o de nombre
alivia tanta impotencia.
Arruinan el mundo
y se aplican diligintemente a restaurarlo,
a reformarlo
para poder seguir con tamaño cadaver viviente…
Y mientras tanto
el hombre, pobre, pobre…
recoge las mondas del sueño,
con mimo, entre las manos,
acarrea las doradass mondas
y las de su mirada
hasta el solar del dia
donde con el estiercol de la luz
deja que todo se pudra
para una nueva cosecha del alba.
Al fondo, muy cerca,
hay musica, musica negra,
hay una fiesta del tamaño de todos?
Hay musica, y viene de las ruinas
Deja un comentario